"Legenda Młodej Polski" Stanisława Brzozowskiego uważana jest za jedno z najciekawszych i najbardziej wartościowych merytorycznie dzieł krytyczno-literackich na temat okresu Młodej Polski. Składa się z piętnastu tekstów o charakterze eseistycznym, których tytuły nawiązują do najważniejszych zjawisk literatury i życia społecznego na przełomie XIX i XX wieku. Utwór pisany w latach 1906-1909 jako jedyny doczekał się drugiego wydania za życia pisarza. Został opatrzony podtytułem "Studia o strukturze duszy kulturalnej", który zapowiadał główną oś zainteresowania autora, jaką było umiejscowienie jednostki twórczej w świecie i jej stosunek do reszty społeczeństwa.